Tadeusz Kuduk (ur. 1935 zm. 2025) to artysta, którego twórczość wymyka się jednoznacznej klasyfikacji zarówno pod względem stylu, formy, jak i treści. Od początku podążał własną drogą, a jego malarstwo charakteryzuje się wyjątkowo wyrafinowaną kolorystyką, początkowo opartą na subtelnym przenikaniu tonów, później zaś na kontrastach barwnych, które nadają jego pracom głębię i ekspresję.
Absolwent Warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, gdzie w 1961 roku ukończył studia z wyróżnieniem, początkowo łączył działalność teatralną z malarstwem. Jego debiutanckie prace spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem, a krytycy określili jego malarstwo jako „rewelację wystawy”. W 1969 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.
Przez lata twórczość Kuduka ewoluowała, przechodząc przez różne etapy – od reminiscencji wojennych, przez refleksje nad rzeczywistością epoki PRL, aż po prace inspirowane wydarzeniami historycznymi, takimi jak działalność ks. Jerzego Popiełuszki i ruch „Solidarność”. W późniejszym okresie jego sztuka stopniowo oddalała się od figuratywności, kierując się ku formom bliskim abstrakcji.
Jego obrazy – oleje, akryle na płótnie oraz techniki wodne na papierze – stanowią malarskie studium rzeczywistości, nie publicystyczne, lecz zapraszające widza do własnych interpretacji. Prace Kuduka przenoszą odbiorcę w świat metafizycznych i estetycznych doznań, tworząc swoisty ciągły obraz, nad którym artysta pracuje od ponad pięćdziesięciu lat.
